Waarom ons Asielbeleid ons de das om doet

Nederland ondergaat momenteel de hoogste aantallen immigratie uit haar gehele geschiedenis. Door de grote stroom vluchtelingen zal Nederland al binnen zes maanden de grens van 17 miljoen inwoners doorbreken. De bevolking zal volgend jaar met ruim 110 duizend mensen groeien, de grootste groei van deze eeuw.

Deze hoge aantallen komen voornamelijk door het feit dat Nederland een relatief rijk en welvarend land is. Een aanzienlijk deel van de wereld is arm en er zijn genoeg routes voor migranten om naar Nederland te komen, om zo hun eigen levensstandaard te verbeteren. Men kan ervan uit gaan dat deze immigratie goed is voor de immigranten, anders zouden deze simpelweg niet komen, genoegen nemen met een veilige opvang in eigen regio (zoals Turkije) of anders even snel weer terug keren.

Immigratie is echter niet in het belang van de meerderheid van de Nederlandse bevolking en is eveneens niet goed voor de landen waar deze immigranten vandaan komen. Het onrealistische voornemen om een maakbare multiculturele utopie te creëren heeft geleid tot een intensieve campagne om de Nederlandse bevolking ervan te overtuigen dat massa immigratie in hun belang is. Dit heeft geleid tot een groot aantal breed gedragen immigratie mythes, die simpelweg niet waar zijn. In dit artikel zullen we enkelen hiervan weerleggen.

Nederland heeft geen afnemende populatie, er worden jaarlijks meer baby’s geboren dan dat er mensen sterven en dit aantal zal naar verwachting doorzetten de komende decennia. Ook nemen de arbeidskrachten niet af, maar heeft Nederland juist een groeiend aantal arbeidskrachten terwijl door economische recessie de werkgelegenheid afneemt. Zoals iedere autoriteit op dat gebied zal beamen biedt immigratie ook geen enkele oplossing voor de toenemende vergrijzing. Immigratie stopt het proces van vergrijzing niet omdat de immigranten zelf ook ouder worden, een vergrijzende samenleving is dan ook onontkoombaar.

Immigratie zorgt echter wel voor een toename van het “Bruto Nationaal Product (BNP)”. Echter is er geen enkel bewijs voor dat het “BNP per hoofd” ook verbeterd. Ongeschoolde immigranten zorgen voor achterstandsgebieden en door hoge werkeloosheid en lage inkomens zal het “BNP per hoofd” eerder afnemen. Een ander gevolg van immigratie is de afname van de economische groei op lange termijn, omdat de populatie toeneemt zal het de economie stagneren door de beperkende effecten van overbevolking en congestie.

Immigratie is wellicht “cultuur verrijkend” alhoewel het verdubbelen van de immigratie niet per definitie de “cultuurverrijking” verdubbeld. Daarbij is er zeer weinig bewijs dat de Nederlandse burger überhaupt “cultureel wil worden verrijkt”, net zo min als dat de burgers van Syrië, Eritrea Nigeria, China of Saoedi-Arabië cultureel “verrijkt” willen worden.

De schaal en het type van de immigratie die Nederland momenteel ondergaat is eveneens schadelijk voor de belangen van bepaalde groepen in ons land. Uiteraard zijn er ook wel enkele groepen die hierbij winnen.
Diegenen die van immigratie beter worden zijn diegenen die immigranten van werk voorzien. Hierbij kan men denken aan de vele bedrijven die goedkope werknemers wensen en de mensen die goedkope schoonmakers willen inhuren. Echter diegenen die moeten concurreren met de immigranten verliezen hierbij, de Nederlandse werknemers die ongeschoold en slecht betaald werk doen. Zeker de helft van de afname van hun lonen is te wijten aan concurrentie door ongeschoolde immigranten.

De groei van de populatie door immigratie leidt ertoe dat er meer vraag is naar betaalbare woningen. Genaturaliseerde asielzoekers krijgen zelfs met voorrang een woning aangewezen. Dit zorgt ervoor dat er steeds minder huizen beschikbaar zijn wat de prijzen opdrijft en dit voert de druk op om te bouwen in landelijke en natuurrijke gebieden.

Daarbij zorgt immigratie voor een toenemende ongelijkheid in Nederland omdat de welvaart van diegenen die moeten concurreren met ongeschoolde immigranten (vaak de armere burgers die lager op de maatschappelijke ladder staan en minder gaan verdienen) wordt herverdeeld naar diegene die hen van werk voorzien (die vaak rijker zijn en er meer op gaan verdienen). In de basis leidt immigratie tot de herverdeling van welvaart van arm naar rijk. Daarbij zorgt immigratie voor minder balans in een land doordat het leidt tot minder interne migratie (bijvoorbeeld van het platteland naar de stad en andersom).

Een ander zorgwekkend effect van immigratie is sociale defragmentatie. Dit zien wij meer en meer in Nederlandse achterstandswijken waar grote populaties immigranten voorkomen. De segregatie en vervreemding in Nederland neemt dan ook steeds meer toe. Alle pogingen tot integratie hebben gefaald en zijn onmogelijk door de massale toestroom van nieuwe immigranten.

Immigratie is eveneens geen vervanger voor ontwikkelingssamenwerking. Het ontneemt arme landen hun meest opgeleide en ondernemende burgers wat vaak leidt tot de vernietiging van gezondheids- en educatieve systemen die noodzakelijk zijn voor ontwikkeling.

Daarbij ontneemt immigratie arme landen een groot deel van hun belastingbetalende en politiek stabiliserende middenklassen. Een derde van geschoolde mensen uit Sierra Leone en Ghana evenals 75% van de geschoolde Jamaicanen leeft in het buitenland. Dit wordt verlicht door geldzendingen, maar afhankelijkheid van geldzendingen leidt ertoe dat ontwikkelingslanden hiervan afhankelijk zijn voor hun economie. Dat maakt hen afhankelijk van de export van hun geschoolde leden en helpt niet om hen hun economie te doen stimuleren zodat mensen willen blijven in plaats van dat ze willen vertrekken. Daarbij maakt het deze landen zeer afhankelijk van hun geldschieters wat hen een makkelijke prooi voor neokolonialisme maakt.

Hoewel immigratie overduidelijk de immigrant en rijke bovenlaag van de samenleving ten goede komt, moet een immigratie beleid in balans zijn met de kosten en voordelen van alle groepen binnen onze Nederlandse samenleving.

De huidige immigratie die leidt tot parallelle samenlevingen, grotere ongelijkheid en die wordt verworpen door een groot deel van de Nederlandse burgers voeden etnische spanningen. Als de Nederlandse bevolking een bescheiden immigratie systeem ziet dat meer hun belangen ten goede komt, dan zullen deze ongetwijfeld de nieuwkomers hartelijker verwelkomen. Een rationeel immigratie beleid moet een duidelijk doel stellen dat het gehele Nederlandse volk ten goede komt; het moet rationeel genoeg zijn om open debat te weerstaan en publieke steun te krijgen.